Osoby o otwartym umyśle i o zamkniętym umyśle – jak rozpoznać

Łatwo odróżnić osobę o otwartym umyśle od osoby o zamkniętym umyśle, ponieważ zachowuje się ona zupełnie inaczej. Oto kilka wskazówek, po czym poznać kto jest kto:

1. Osoby o zamkniętych umysłach nie chcą kwestionowania swoich pomysłów. Zazwyczaj są sfrustrowani, że nie mogą przekonać drugiej osoby, aby się z nimi zgodziła, zamiast być ciekawi, dlaczego druga osoba się z nimi nie zgadza. Czują się źle z powodu popełnienia błędu i są bardziej zainteresowani udowodnieniem, że mają rację, niż zadawaniem pytań i poznawaniem perspektyw innych.

Ludzie o otwartym umyśle są bardziej ciekawi, dlaczego dochodzi do nieporozumień. Nie gniewają się, gdy ktoś się nie zgadza. Rozumieją, że zawsze istnieje możliwość, że mogą się mylić i że warto poświęcić trochę czasu na rozważenie poglądów drugiej osoby, aby upewnić się, że niczego nie przeoczyli lub nie popełnili błędu.

2. Osoby o zamkniętych umysłach są bardziej skłonne do wypowiadania oświadczeń niż zadawania pytań. Podczas gdy kompetencja uprawnia do wypowiadania się w określonych okolicznościach, ludzie prawdziwie otwarci, nawet najbardziej wiarygodni, jakich znam, zawsze zadają wiele pytań. Niewiarygodne i zamknięte osoby często mówią mi, że ich wypowiedzi są w rzeczywistości niejawnymi pytaniami, chociaż są sformułowane jako stwierdzenia. Z mojego doświadczenia wynika, że ​​częściej tak jednak nie jest. Nie pytają.

Ludzie o otwartym umyśle naprawdę wierzą, że mogą się mylić; pytania, które zadają, są prawdziwe. Oceniają również swoją względną wiarygodność, aby określić, czy ich podstawową rolą powinna być rola ucznia, nauczyciela czy rówieśnika.

3. Osoby o zamkniętym umyśle bardziej skupiają się na byciu zrozumianym niż na zrozumieniu innych. Kiedy ludzie się nie zgadzają, szybciej zakładają, że nie są zrozumiani, niż zastanawiają się, czy to oni nie rozumieją perspektywy drugiej osoby.

Ludzie o otwartym umyśle zawsze strają się widzieć rzeczy oczami innych.

4. Osoby o zamkniętych umysłach mówią takie rzeczy jak „Mogę się mylić . . . ale oto moja opinia”. To klasyczna wskazówka, którą cały czas słyszę. Często jest to gest, który pozwala ludziom zachować własne zdanie, jednocześnie przekonując samych siebie, że są otwarci. Jeśli twoje stwierdzenie zaczyna się od „Mogę się mylić” lub „Nie jestem wiarygodny”, prawdopodobnie powinieneś po nim zadać pytanie, a nie twierdzenie.

Ludzie o otwartym umyśle wiedzą, kiedy wygłaszać oświadczenia, a kiedy zadawać pytania.

5. Osoby o zamkniętych umysłach blokują innym możliwość mówienia. Jeśli ktoś nie zostawia miejsca dla drugiej osoby w rozmowie, możliwe, że blokuje. Aby obejść blokowanie, egzekwuj „zasadę dwóch minut”.

Ludzie o otwartym umyśle są zawsze bardziej zainteresowani słuchaniem niż mówieniem; zachęcają innych do wyrażania swoich poglądów.

6. Osoby o zamkniętym umyśle mają problem z jednoczesnym utrzymywaniem w umyśle dwóch myśli. Pozwalają własnemu poglądowi wypierać poglądy innych.

Ludzie o otwartym umyśle mogą przyjmować myśli innych, nie tracąc zdolności do dobrego myślenia — mogą trzymać w swoim umyśle dwie lub więcej sprzecznych koncepcji i przechodzić między nimi, aby ocenić ich wady i zalety.

7. Osobom o zamkniętych umysłach brakuje pokory. Pokora zazwyczaj pochodzi z doświadczenia załamania, co prowadzi do oświeconego skupienia się na poznaniu tego, czego się nie wie.

Ludzie o otwartych umysłach podchodzą do wszystkiego z głęboko zakorzenioną obawą, że mogą się mylić.

Kiedy już oddzielisz ludzi o otwartych umysłach od ludzi o zamkniętych umysłach, przekonasz się, że chcesz otaczać się ludźmi o otwartych umysłach. Takie postępowanie nie tylko sprawi, że podejmowanie decyzji będzie bardziej efektywne, ale także nauczysz się ogromnej ilości rzeczy. Kilku dobrych decydentów współpracujących skutecznie ze sobą może znacznie przewyższyć dobrego decydenta pracującego samotnie — a nawet najlepszy decydent może znacznie poprawić swój proces decyzyjny z pomocą innych doskonałych decydentów.

 

 

Ray Dalio, Founder, Co-Chief Investment Officer, and Member of the Bridgewater Board

Oryginał artykułu TUTAJ